سوره ی المسد به ما درباره ی روز داوری و آتش جهنم هشدار می دهد:
نابود شد دو دست ابو لهب و نابود شد او. نکرد دفع از او دارائی و ثروت او و آنچه به دست آورد. )2 به زودی انداخته می شود در آتشی صاحب شعله های سوزان. )3) و زن او بردارندۀ هي زم. )4) در گردن او ري سمان ی از لي ف خرما. )5)
سوره ی المسد، آیه ی 1 تا 5
سوره ی المسد ده موهشدار میده که امکان دره است از بین بوریم ؛ عزیزهای موهم (مثل زن و شوی ، اته و ابه و غیره) در روز قیامت در خطر استه همین خطر، یعنی مرگ، قرار خاد گرفت .
از ای خاطر قد ای گناه شرم آورمو که فقط خدا ازاصل شی خبردار استه ، چی رقم میتنیم بلدی او روز خودو را تیار کنیم ؟
سوره ی الحدید در مورد خدایی می نویسد که به واسطه ی آیاتی که برای ما فرستاد، خواستار نجات ما از تاریکیست.
او است آنکه فرو مي فرستد بر بندۀ خود آيت های روشن تا ب ي رون آورد شما را از تاري کی ها
بسو ی روشنی. و هر آئ ينه خدا است بر شما البته نهاي ت مهربان، نهاي ت با رحم. )9)سوره ی الحدید، آیه ی 9
همو رقم که دیدین ، ده مو اخطار داده كه كسایی كه ده تریکی زندگي مونه ، دراو روزده پشت نور میگرده .
روزی که می گو يند مردان منافق و زنان منافق برای آنانکه اي مان آوردند: بنگري د بسو ی ما
تا روشنی گي ري م از نور شما، گفته شد: باز گردي د پس پشت خوي ش پس بجوئي د روشن ی را،
پس بنا کرده شود مي ان اي شان دي واری که او را دروازه باشد اندرون آن دي وار در آنجا
رحمت است و بي رون آن دي وار از پ يش او است عذاب. )13) آواز می دهند اي شان را )منافقان مسلمانان را( آيا نبودي م ما همراه شما؟؛ گفتند: آری وليکن
شما در بّل افگندي د خويشتن را و انتظار کشي دي د و شک آوردي د و فري ب داد شما را آرزو ها
تا آنکه آمد فرمان خدا و فري ب داد شما را در فرمانبرداری خدا شيطان فري بنده. )14)سوره ی الحدید، آیه ی 13 تا 14
اما اگر مو در نور زندگی نمونیم اخرت مو دراو روز چه موشه و چه بلایی سرمو میه ؟ آیا امیدی بلدی تغییر نتیجه وجود داره :
عیسی مسیحبلدی کمک ده روی زمین اماده ؛ دقیقا برای نجات مو ده امو روز کته او بلدی کسایی که در روز داوری هیچ امیدی ندره و در در حال غرق استه ، به مثل نوری است. او در این مورد ای رقم موگه :
۱۲عیسیٰ بسم دَ مردُم گُفت: ”ما نُورِ دُنیا اَستُم. کسی که از مه پَیرَوی کُنه دَ ترِیکی پای نَمیله، بَلکِه نُورِ زِندگی مِیدَشته بَشه.“ ۱۳اوخته فرِیسیا دَزُو گُفت: ”تُو دَ بارِه خود خُو شاهِدی مِیدی؛ شاهِدی تُو راست نِییه.“ ۱۴عیسیٰ دَ جواب ازوا گُفت: ”حتیٰ اگه ما دَ بارِه خود خُو شاهِدی مِیدُم، شاهِدی مه راست اَسته، چراکه ما خبر دَرُم از کُجا اَمَدیم و دَ کُجا مورُم. مگم شُمو خبر نَدَرِید که ما از کُجا اَمَدیم و دَ کُجا مورُم.“ ۱۵شُمو دَ مُطابِقِ فِکرِ اِنسانی خُو قضاوَت مُونِید. ما هیچ کس ره قضاوَت نَمُونُم. ۱۶ولے اگه ما قضاوَت ام کنُم، قضاوَت مه صَحیح اَسته، چراکه ما دَ قضاوَت کدو تنها نِییُم، بَلکِه ما و آتِه آسمانی که مَره رَیی کده قَتی قضاوَت مُونی. ۱۷دَ شریعت شُمو نوِشته یَه که شاهِدی دُو نفر دَ بارِه یَگو چِیز راست اَسته. ۱۸ما خود مه دَ بارِه خُو شاهِدی مِیدُم و آتِه که مَره رَیی کده، اُو ام دَ بارِه مه شاهِدی مِیدیه. ۱۹اوخته اُونا دَزُو گُفت: ”آتِه تُو کُجا یَه؟“ عیسیٰ دَ جواب ازوا گُفت: ”شُمو نَه مَره مینَخشِید و نَه آتِه مَره. اگه مَره مینَخشِیدِید آتِه مَره ام مینَخشِیدِید.“ ۲۰اِی توره ها ره عیسیٰ دَ بَیتاُلمالِ خانِه خُدا دَ حالِیکه مردُم ره تعلِیم مِیدَد، گُفت. ولے هیچ کس اُو ره گِرِفتار نَکد، چراکه وخت شی هنوز نَرسِیدُد.
عیسیٰ از رفتو دَ عالمِ باله توره مُوگه
۲۱پس عیسیٰ بسم دَزوا گُفت: ”ما مورُم و شُمو مَره مُوپالِید و دَ گُناهِ خُو مُومُرِید. دَ جایی که ما مورُم شُمو اَمَده نَمِیتنِید.“ ۲۲بعد ازُو یهُودیا دَ بَین خُو گُفت: ”اُو کُو خود کُشی نَمُونه، یا مُوکُنه؟ چُون اُو مُوگه که ’دَ اُو جای که ما مورُم شُمو اَمَده نَمِیتنِید.‘“ ۲۳عیسیٰ دَزوا گُفت: ”شُمو دَ عالمِ پاین تعلُق دَرِید و ما دَ عالمِ باله؛ شُمو ازی دُنیا اَستِید، ولے ما ازی دُنیا نِییُم. ۲۴امزی خاطر ما دَز شُمو گُفتُم که شُمو دَ گُناه های خُو مُومُرِید. اگه باوَر نَکُنِید که ما امُو اَستُم، شُمو دَ گُناه های خُو مُومُرِید.“ ۲۵اُونا دَزُو گُفت: ”تُو کِی اَستی؟“ عیسیٰ دَزوا گُفت: ”امُو که از اوّل قد شُمو گُفتُم. ۲۶ما چِیزای غَدر دَرُم که دَ بارِه ازشُمو بُگُم و قضاوَت کنُم. لیکِن امُو که مَره رَیی کده حق اَسته و تورای که ما ازُو شِنِیدیم اُونا ره دَ دُنیا مُوگُم.“ ۲۷مگم مردُم نَمُوفامِید که اُو دَ بارِه آتِه آسمانی دَزوا مُوگیه. ۲۸پس عیسیٰ گُفت: ”وختِیکه شُمو «باچِه اِنسان» ره باله کدِید اُو غَیت مُوفامِید که ما امُو اَستُم و ما هیچ کار ره خودسرانه نَمُونُم، بَلکِه چِیزای ره که آتِه آسمانی دَز مه یاد دَده، اُونا ره دَز شُمو مُوگُم. ۲۹امُو که مَره رَیی کده قد ازمه قَتی اَسته. اُو مَره تنها نَه‌ایشته، چُون ما همیشه کارای ره انجام مِیدیُم که باعِثِ خوشی و رِضایَتِ ازُو مُوشه.“
آزادی از گُناه
۱۲عیسیٰ بسم دَ مردُم گُفت: ”ما نُورِ دُنیا اَستُم. کسی که از مه پَیرَوی کُنه دَ ترِیکی پای نَمیله، بَلکِه نُورِ زِندگی مِیدَشته بَشه.“ ۱۳اوخته فرِیسیا دَزُو گُفت: ”تُو دَ بارِه خود خُو شاهِدی مِیدی؛ شاهِدی تُو راست نِییه.“ ۱۴عیسیٰ دَ جواب ازوا گُفت: ”حتیٰ اگه ما دَ بارِه خود خُو شاهِدی مِیدُم، شاهِدی مه راست اَسته، چراکه ما خبر دَرُم از کُجا اَمَدیم و دَ کُجا مورُم. مگم شُمو خبر نَدَرِید که ما از کُجا اَمَدیم و دَ کُجا مورُم.“ ۱۵شُمو دَ مُطابِقِ فِکرِ اِنسانی خُو قضاوَت مُونِید. ما هیچ کس ره قضاوَت نَمُونُم. ۱۶ولے اگه ما قضاوَت ام کنُم، قضاوَت مه صَحیح اَسته، چراکه ما دَ قضاوَت کدو تنها نِییُم، بَلکِه ما و آتِه آسمانی که مَره رَیی کده قَتی قضاوَت مُونی. ۱۷دَ شریعت شُمو نوِشته یَه که شاهِدی دُو نفر دَ بارِه یَگو چِیز راست اَسته. ۱۸ما خود مه دَ بارِه خُو شاهِدی مِیدُم و آتِه که مَره رَیی کده، اُو ام دَ بارِه مه شاهِدی مِیدیه. ۱۹اوخته اُونا دَزُو گُفت: ”آتِه تُو کُجا یَه؟“ عیسیٰ دَ جواب ازوا گُفت: ”شُمو نَه مَره مینَخشِید و نَه آتِه مَره. اگه مَره مینَخشِیدِید آتِه مَره ام مینَخشِیدِید.“ ۲۰اِی توره ها ره عیسیٰ دَ بَیتاُلمالِ خانِه خُدا دَ حالِیکه مردُم ره تعلِیم مِیدَد، گُفت. ولے هیچ کس اُو ره گِرِفتار نَکد، چراکه وخت شی هنوز نَرسِیدُد.
عیسیٰ از رفتو دَ عالمِ باله توره مُوگه
۲۱پس عیسیٰ بسم دَزوا گُفت: ”ما مورُم و شُمو مَره مُوپالِید و دَ گُناهِ خُو مُومُرِید. دَ جایی که ما مورُم شُمو اَمَده نَمِیتنِید.“ ۲۲بعد ازُو یهُودیا دَ بَین خُو گُفت: ”اُو کُو خود کُشی نَمُونه، یا مُوکُنه؟ چُون اُو مُوگه که ’دَ اُو جای که ما مورُم شُمو اَمَده نَمِیتنِید.‘“ ۲۳عیسیٰ دَزوا گُفت: ”شُمو دَ عالمِ پاین تعلُق دَرِید و ما دَ عالمِ باله؛ شُمو ازی دُنیا اَستِید، ولے ما ازی دُنیا نِییُم. ۲۴امزی خاطر ما دَز شُمو گُفتُم که شُمو دَ گُناه های خُو مُومُرِید. اگه باوَر نَکُنِید که ما امُو اَستُم، شُمو دَ گُناه های خُو مُومُرِید.“ ۲۵اُونا دَزُو گُفت: ”تُو کِی اَستی؟“ عیسیٰ دَزوا گُفت: ”امُو که از اوّل قد شُمو گُفتُم. ۲۶ما چِیزای غَدر دَرُم که دَ بارِه ازشُمو بُگُم و قضاوَت کنُم. لیکِن امُو که مَره رَیی کده حق اَسته و تورای که ما ازُو شِنِیدیم اُونا ره دَ دُنیا مُوگُم.“ ۲۷مگم مردُم نَمُوفامِید که اُو دَ بارِه آتِه آسمانی دَزوا مُوگیه. ۲۸پس عیسیٰ گُفت: ”وختِیکه شُمو «باچِه اِنسان» ره باله کدِید اُو غَیت مُوفامِید که ما امُو اَستُم و ما هیچ کار ره خودسرانه نَمُونُم، بَلکِه چِیزای ره که آتِه آسمانی دَز مه یاد دَده، اُونا ره دَز شُمو مُوگُم. ۲۹امُو که مَره رَیی کده قد ازمه قَتی اَسته. اُو مَره تنها نَه‌ایشته، چُون ما همیشه کارای ره انجام مِیدیُم که باعِثِ خوشی و رِضایَتِ ازُو مُوشه.“
آزادی از گُناه
۳۰وختِیکه عیسیٰ امُو توره ها ره گُفت، غَدر مردُم دَزُو ایمان اَوُرد.
انجیل یوحنا 30-12: 8
با دیدن ده ای آیاتی که در بالا دیدین ، مینگریم که وختی عیسی مسیح از قانون شریعت گپ میزد، ده باره “نور حیات و جهان” و توانایی شی اشاره مونه . پیش ازو هم خاندیم که کتاب تورات موسی در مورد آمدن او نبوت هایی کرده است؛ هم ای کتاب در مورد توانایی و قدرت او هم مطلب های نیشته استه . کتاب های بعدی، یعنی کتاب مزامیر و کتب انبیای دیگر نیز، در مورد آمدن او پیشگویی های بی نظیری کرده اند؛ همه ی این کتاب ها و پیشگویی های داخل آنا، نشانه ای است بلدی مو ، تا بوفامیم که او از جانب خدا آماده و صاحب کُل قدرت ها و برترین توانایی هاست. “پسر انسان” کیست؟هدف عیسی مسیح در جمله ی “وختی شمو باچی انسان را از زمین بلند کدین …” چی استه “دشتن نور زندگی” چه مانایی داره؟ جواب این سوال ها را در این قسمت مطالعه کنید. امروز ای نور را باکُل جان قبول کنید و ده شی ایمان بیارید؛ زیرا که در روز داوری پیدا کردن او بیخی سخت است و ناممکن. به آیاتی از سوره ی الحدید توجه بفرمایید:
پس امروز نمی شود گرفته از شما فدي ه ئ ی و نه از آنانکه نامعتقد شدند. جای شما آتش
است. او )آتش( سر پرست شما است. و بد جای باز گشت است. )15)سوره ی الحدید، آیه ی 15
ده گپ های عیسی مسیح تفکر کنید :
۳۱پس اُو دَمزُو یهُودیای که دَزشی ایمان اَوُردُد گُفت: ”اگه شُمو دَ کلامِ ازمه پایبَند بُمَنِید، شُمو پَیرَوای واقعی مه مُوشِید ۳۲و حقِیقت ره مُوفامِید و حقِیقت شُمو ره آزاد مُونه.“ ۳۳اُونا دَزُو گُفت: ”مو اَولادِه اِبراهِیم اَستی و هیچ وخت غُلامِ کس نَبُودی. پس چِطور مُوگی که ’شُمو آزاد مُوشِید؟‘“
۳۴عیسیٰ دَ جواب ازوا گُفت: ”ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، هر کسی که گُناه کُنه، اُو بندِه گُناه اَسته. ۳۵غُلام بَلدِه تمامِ عُمر دَ خانِه صاحِب خُو نَمُومَنه، مگم باچه همیشه دَ خانه مُومَنه. ۳۶پس اگه باچه شُمو ره آزاد کُنه، شُمو واقعاً آزاد مُوشِید.
۳۷ما مِیدَنُم که شُمو اَولادِه اِبراهِیم اَستِید، لیکِن شُمو دَ پُشتِ یگ فرصت مِیگردِید تا مَره بُکُشِید، چراکه کلامِ ازمه دَ سِینِه شُمو جای نَدره. ۳۸چِیزای ره که ما دَ حُضُورِ آتِه خُو دِیدیم دَز شُمو مُوگیُم و شُمو ام چِیزای ره که از آتِه خود خُو شِنِیدید، انجام مِیدِید.“ ۳۹اُونا دَ جواب شی گُفت: ”آتِه از مو اِبراهِیم اَسته.“ عیسیٰ دَزوا گُفت: ”اگه اَولادِه اِبراهِیم مُوبُودِید، شُمو رقمِ ازُو وَری عمل مُوکدِید. ۴۰ ما آدمی اَستُم که تورای حقِیقت ره که از خُدا شِنِیدیم دَز شُمو گُفتیم، مگم آلی شُمو دَ پُشتِ یگ فرصت مِیگردِید تا مَره بُکُشِید؛ اِبراهِیم اِی کارا ره نَمُوکد. ۴۱شُمو کارای آتِه خود ره مُونِید.“ اُونا دَزُو گُفت: ”مو حرامزاده نِیَستی؛ مو فقط یگ آته دَری که اُو خُدا اَسته.“ ۴۲عیسیٰ دَزوا گُفت: ”اگه خُدا آتِه شُمو مُوبُود، شُمو مَره دوست مِیدَشتِید، چراکه ما از طرفِ خُدا رَیی شُدیم و اَمَدیم. ما از پیشِ خود خُو نَه اَمَدیم، بَلکِه خُدا مَره رَیی کده. ۴۳بَچی تورِه مَره پَی نَمُوبرِید؟ چراکه طاقتِ شِنِیدونِ تورِه مَره نَدرِید. ۴۴شُمو از آتِه خُو اِبلِیس اَستِید و میخاهِید آرزوهای آتِه خُو ره پُوره کُنِید. اُو از شُروع یگ قاتِل بُود و دَ راستی-و-حقِیقت پایبَند نِییه، چراکه راستی دَزُو هیچ وجُود نَدره. هر غَیتِیکه دروغ مُوگه، اُو از ذاتِ خود خُو نقل مُونه، چُون اُو دروغگوی و آتِه هر قِسم دروغ اَسته. ۴۵مگم ما که حقِیقت ره مُوگُم شُمو دَز مه باوَر نَمُونِید. ۴۶کُدَمِ ازشُمو مِیتنه مَره بخاطرِ یَگو گُناه محکُوم کُنه؟ پس اگه ما راست مُوگُم چرا دَز مه باوَر نَمُوکُنِید؟ ۴۷کسی که از خُدا یَه تورای خُدا ره مِیشنَوه. دلِیلی که شُمو تورای خُدا ره نَمِیشنَوِید اِی اَسته که شُمو از خُدا نِیَستِید.“
۴۸یهُودیا دَ جواب ازُو گُفت: ”آیا مو دُرُست نَگُفتی که تُو یگ سامِری و جِندی اَستی؟“ ۴۹عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”ما جِندی نِییُم، بَلکِه دَ آتِه خُو اِحتِرام مُونُم، ولے شُمو دَز مه بےاِحتِرامی مُونِید. ۵۰ما دَ طلبِ بُزُرگی بَلدِه خود خُو نِییُم؛ مگم یگِ دِیگه طلبگارِ بُزُرگی مه اَسته که اُو قضاوَت کُنِنده یَه. ۵۱ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، کسی که از کلام مه اِطاعَت کنه، اُو هرگِز رُوی مَرگ ره نَمِینگره.“ ۵۲یهُودیا دَزُو گُفت: ”آلی مو فامِیدی که تُو جِندی اَستی. اِبراهِیم فَوت کد و تمامِ پَیغمبرا مُرد، ولے تُو مُوگی ’هر کسی که تورِه مَره نِگاه کُنه، اُو هرگِز مَرگ ره نَمِیچَشه.‘ ۵۳تُو خُو از آتِه مو اِبراهِیم که فَوت کد و از پَیغمبرای که مُرد بُزُرگتَر نِیَستی، یا اَستی؟ تُو خود ره چی فِکر مُونی؟“ ۵۴عیسیٰ گُفت: ”اگه ما خود ره بُزُرگ و مُعتَبَر نِشو بِدُم، بُزُرگی مه هیچ چِیز نِییه. مگم آتِه مه، امُو که شُمو خُدای خُو مُوگِید، اُو مَره بُزُرگی-و-جلال مِیدیه ۵۵و شُمو اُو ره نَمِینَخشِید، لیکِن ما اُو ره مِینَخشُم. اگه بُگُم که اُو ره نَمِینَخشُم ما ام رقمِ از شُمو اَلّی دروغگوی مُوشُم. مگم ما اُو ره مِینَخشُم و از کلام شی اِطاعَت مُونُم. ۵۶آتِه شُمو اِبراهِیم خوش بُود که روزِ اَمَدون مَره دَزی دُنیا بِنگره. اُو امُو روز ره دِید و خوشحال شُد.“ ۵۷پس یهُودیا بسم دَزُو گُفت: ”تُو تا آلی ره پِنجاه ساله نَشُدے، چِطور اِبراهِیم ره دِیدی؟“ ۵۸عیسیٰ دَزوا گُفت: ”ما دَز شُمو راست مُوگُم، پیش ازی که اِبراهِیم تَوَلُدِ شُنه، «ما اَستُم»!“ ۵۹پس اُونا سنگا ره گِرِفت تاکه عیسیٰ ره بِزنه، مگم اُو خود ره تاشه کد و از خانِه خُدا بُر شُده رفت.
انجیل یوحنا 59-31: 8