سوره ی القارعة در مورد روز داوری چنین می نویسد:
چ ي ست مصيبت بزرگ؟ )2 ) و چه دانست ی تو که چ ي ست مصيبت بزرگ؟ )3 ) روزی که باشند مردم مانند پروانه های پراگنده شده. )4) و باشند کوه ها مانند پشم های رنگارنگ حالجی )ندافی( شده. )5 ) پس اما کس ی سنگي ن شد پله های ترازو ی او. ) 6 پس او است در زنده گانی رضاي ت بخشی. )7 ) اما کسی سبک شد پله های ترازو ی او. )8 ) پس مادر او )جاي گاه او( هاو ي ه باشد. )9 )
سوره ی القارعة، آیه ی 2 تا 9
سوره ی القارعة در باری امید کسایی نیشته مونه که در روز قیامت ترازوی اعمال شی سنگین خواهد بود. پس کسا یی که ترازوی اعمال شی سبک است، چه حالی خواهند داشت؟
سوره ی التکاثر به ما چنین هشدار می دهد:
سرگرم و مشغول ساخت شما را رقابت زي اده طلب ی. )1 ) تا اي نکه دي دي د قبرستان ها را. )2) نه، هرگز، به زو دی م ی دان ي د. )3 ) باز نه، هرگز، به زودی می داني د. )4 ) نه، هرگز، اگر بدان ي د به علم ي قي ن؟ )5 )البته ببي ني د دوزخ را. )6) باز البته بب ين ي د دوزخ را به چشم ي قين. )7 باز البته پرس ي ده می شو يد آن روز از نعمت. )8)
سوره ی التکاثر، آیه ی 1 تا 8
سوره ی التكاثر درباره ی پرس و جو شدنمان در روز محاکمه می نویسد؛ همچنین از آتش ترسناک جهنم صحبت می کند.
اگر ترازوی کارهای خوبمان سبک باشد، آیا می توانیم برای آن روز خود را آماده کنیم؟
عیسی مسیح دقیقا به خاطر کسانی به این دنیا آمد که ترازوی کارهای خوبشان سبک بود. او در اینباره در کتاب مقدس چنین گفته بود:
۳۵عیسیٰ دَزوا گُفت: ”ما نانِ زِندگی اَستُم؛ هر کسی که دَ دِیرِ ازمه بییه هرگِز گُشنه نَمُوشه و هرکسی که دَز مه ایمان بیره هرگِز تُشنه نَمُوشه.
۳۶مگم امُو رقم که دَز شُمو گُفتُم، اگرچِه شُمو مَره دِیدِید، ولے ایمان نَمیرِید. ۳۷کسای ره که آته آسمانی دَز مه مِیدیه، اُونا طرفِ ازمه مییه و کسای که طرفِ ازمه مییه، ما هرگِز اُونا ره رَد نَمُونُم. ۳۸ما از عالمِ باله نازِل شُدُم، لیکِن نَه بَلدِه ازی که خاست-و-اِرادِه خود ره دَ جای بَیرُم، بَلکِه خاست-و-اِرادِه امزُو ره که مَره رَیی کده. ۳۹و خاست-و-اِرادِه امزُو که مَره رَیی کده اینی اَسته که تمامِ کسای ره که اُو دَز مه دَده، ما باید هیچ کُدَمِ ازوا ره گُم نَکنُم، بَلکِه دَ روزِ آخِرَت اُونا ره زِنده کنُم. ۴۰چُون اِرادِه آتِه مه امی اَسته که هر کسی که سُونِ باچه توخ کنه و دَزشی ایمان بیره، اُو صاحِبِ زِندگی اَبَدی شُنه، و ما اُو ره دَ روزِ آخِرَت زِنده مُونُم.“
۴۱اوخته یهُودیا مَنِه خُو دَ بارِه ازُو زُنگ زُنگ کد، چُون اُو گُفتُد: ”ما نانی اَستُم که از عالمِ باله نازِل شُده.“ ۴۲و اُونا گُفت: ”آیا امی عیسیٰ باچِه یوسُف نِییه که مو آته و آبِه شی ره مینَخشی؟ آلی اُو چِطور مُوگه که ’ما از عالمِ باله اَمَدیم؟‘“ ۴۳عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”قد یگدِیگِه خُو زُنگ زُنگ نَکُنِید. ۴۴هیچ کس دَ دِیرِ ازمه اَمَده نَمِیتنه، سِوای که آتِه آسمانی که مَره رَیی کده، اُو ره سُون مه کش کنه و ما اُو ره دَ روزِ آخِرَت زِنده مُونُم. ۴۵دَ کِتابای اَنبیا نوِشته یَه که
’اُونا پگ شی دَ وسِیلِه خُدا تعلِیم دَده مُوشه.‘
پس هرکسی که از آتِه آسمانی مِیشنَوه و یاد مِیگِیره سُون ازمه مییه. ۴۶هیچ کس آتِه آسمانی ره نَدِیده، بَغَیر از کسی که از طرفِ خُدا اَسته؛ اُو آته ره دِیده. ۴۷ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم: هرکسی که دَز مه ایمان بیره، زِندگی اَبَدی نصِیب شی مُوشه. ۴۸ما نانِ زِندگی اَستُم. ۴۹بابه‌کَلونای شُمو «مَن» ره دَ بیابو خورد، ولے مُرد. ۵۰لیکِن نانی که دَ اِینجی اَسته از عالمِ باله نازِل شُده و هرکسی که ازی بُخوره نَمُومره. ۵۱ما امُو نانِ زِنده اَستُم که از عالمِ باله نازِل شُد؛ هرکسی که ازی نان بُخوره همیشه زِنده مُومنه و نانی ره که ما بَلدِه زِندگی مردُمِ دُنیا مِیدُم، جِسم مه اَسته.“
انجیل یوحنا، 51-35: 6
عیسی مسیح اعلام كد كه “از آسمو آماده است” و ده کسایی كه ده او ایمان بیاره “زندگی همیشه گی ” خاد داد. یهودیایی که ده حرف های او گوش می ده ، از او خاستن تا گپ ها و قدرت شی ره ا ثابت کنه . عیسی مسیح برای اثبات گپ های خو ، ده پیامبرا و کتاب مقدس پیش از خود رجوع کرد؛ یعنی به نوشته های همو پیامبرانی که آمادن او را نبوت کده بودن برای مثال، کتاب تورات موسی درباره ی آمدن او می نویسد؛ پیامبران بعد از حضرت موسی نیز درباره ی آمدن او پیشگویی های زیادی کردند. معنای عبارت “ده او ایمان آوردو ” چی استه ؟ ما در اینجا این سوال را بررسی خواهیم کرد.
عیسی مسیح با شفا دادن، کنترل کردن طبیعت و معجزه کردن، صلاحیت و قدرت خوره ده کُله گی می داد؛ همه ی این ها قد تعلیمات شی تاثئر می شت.
۱۴نِیمِ عِید تیر شُدُد که عیسیٰ دَ خانِه خُدا رفته تعلِیم خُو ره شُروع کد. ۱۵اوخته یهُودیا حَیرو مَنده گُفت: ”اِی آدم چِطور نوِشته های مُقَدَّس ره مُوفامه، دَ حالِیکه هرگِز تعلِیم نَیافته؟“ ۱۶عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”تعلِیمی که ما مِیدیُم ازمه نِییه، بَلکِه امزُو اَسته که مَره رَیی کده. ۱۷اگه کسی بِخایه خاست-و-اِرادِه ازُو ره دَ جای بیره، اوخته اُو دَ بارِه تعلِیمِ ازمه مُوفامه که از طرفِ خُدا اَسته یا ما از پیشِ خود خُو نَقل مُونُم. ۱۸کسی که از خود خُو نَقل مُونه، اُو بُزُرگی خود خُو ره میخایه، مگم کسی که بُزُرگی رَیی کُنِندِه خُو ره طلب مُونه، اُو آدم راست اَسته و دَزُو ناراستی-و-بَدی وجُود نَدره.
۱۹آیا مُوسیٰ شریعت ره دَز شُمو نَدَده؟ مگم هیچ کُدَم شُمو شریعت ره دَ جای نَمیرِید. پس چرا دَ پُشتِ یگ فرصت مِیگردِید تا مَره بُکُشِید؟“ ۲۰مردُم دَ جواب شی گُفت: ”تُو جِندی شُدے؛ کِی میخایه تُو ره بُکُشه؟“ ۲۱عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”ما یگ مُعجزه کدُم و پگ شُمو حَیرو مَندِید. ۲۲دَ حالِیکه مُوسیٰ حُکمِ خَتنه ره دَز شُمو دَد — اَلبَته اُو نَه از مُوسیٰ، بَلکِه از بابه‌کَلونا مَنده — و شُمو یگ آدم ره دَ روز آرام خَتنه مُونِید، ۲۳پس اگه یگ آدم دَ روزِ آرام خَتنه مُوشه تاکه شریعت مَیده نَشُنه، چرا شُمو بخاطری که ما تمامِ جِسمِ یگ آدم ره دَ روزِ آرام شفا دَدیم دَ بَلِه مه قار اَستِید؟ ۲۴قضاوَتِ ظاهِری نَکنِید، بَلکِه صادِقانه قضاوَت کنِید!“
۲۵بعضی مردُمِ اورُشَلیم گُفت: ”آیا اِی امُو آدم نِییه که اُونا میخایه اُو ره بُکُشه؟ ۲۶اینه، اِی خُو بَرمَلا توره مُوگیه و اُونا اُو ره هیچ چِیز نَمُوگه. نَه که کٹه‌کَلونا واقعاً مِیدَنه که اِی امُو مسیح اَسته، یا نَمِیدَنه؟ ۲۷ولے مو مِیدَنی که اُو از کُجا یَه. دَ عَینِ حال وختِیکه مسیح ظهُور مُونه هیچ کس پَی نَموفته که اُو از کُجا اَمَده.“ ۲۸اوخته عیسیٰ که دَ خانِه خُدا دَرَو تعلِیم مِیدَد دَ آوازِ بِلند اِعلان کده گُفت: ”شُمو مَره مِینَخشِید و ام خبر دَرید که از کُجا اَستُم. ما از پیشِ خود خُو نَمَدیم، لیکِن امُو که مَره رَیی کده حق اَسته و شُمو اُو ره نَمِینَخشِید. ۲۹ما اُو ره مینَخشُم، چراکه ما از طرفِ ازُو اَمدیم و اُو مَره رَیی کده.“ ۳۰بخاطرِ امزی توره ها اُونا میخاست اُو ره دِستگِیر کُنه، مگم هیچ کس دَ بَلِه ازُو دِست نَندَخت، چراکه هنوز وخت شی نَرسِیدُد.
کوشِش بَلدِه گِرِفتار کدونِ عیسیٰ
۳۱دَ عَینِ حال از مینکلِ مردُم غَدر کسا دَزُو ایمان اَوُرد و گُفت: ”وختِیکه مسیح ظهُور مُونه، آیا اُو ازی آدم کده کَلوتَر مُعجزه مُونه؟“ ۳۲فرِیسیا امُو چِیزای ره که مردُم دَ بارِه عیسیٰ شُک شُکَک کده مُوگُفت شِنِید و پیشوایونِ عالی مقام و فرِیسیا چند پَیره‌دار ره رَیی کد تاکه اُو ره دِستگِیر کُنه. ۳۳اوخته عیسیٰ گُفت: ”بَلدِه یگ مُدَتِ دِیگه قد شُمو اَستُم و بعد ازُو دَ دِیرِ امزُو مورُم که مَره رَیی کده. ۳۴ دَ اُو غَیت شُمو مَره مُوپالِید، مگم پَیدا نَمِیتَنِید و دَ جایی که ما اَستُم، شُمو اَمَده نَمِیتنِید.“ ۳۵پس یهُودیا قد یگدِیگِه خُو گُفت: ”اِی آدم دَ کُجا رَیی یَه که مو اُو ره پَیدا نَمِیتَنی؟ نَه که میخایه دَ پیشِ یهُودیای بوره که دَ مینکلِ یونانیا تِیت پَرَک اَسته تا دَ یونانیا تعلِیم بِدیه، یا نَموره؟ ۳۶ خَی اُو چی مقصد دَره که مُوگیه: ’شُمو مَره مُوپالِید، ولے پَیدا نَمِیتنِید‘ و ام مُوگیه، ’دَ جایی که ما اَستُم شُمو اَمَده نَمِیتنِید؟‘“
۳۷دَ روز آخِرِ عِید، یعنی دَ روزِ بُزُرگ، عیسیٰ ایسته شُد و اِعلان کده گُفت: ”کسی که تُشنه یَه، بیل که دَ دِیرِ ازمه بییه و وُچی کُنه. ۳۸کسی که دَز مه ایمان بیره، امُو رقم که نوِشته های مُقَدَّس مُوگیه، از درُونِ ازُو جوی های آبِ حَیات جاری مُوشه.“ ۳۹اِی ره دَ بارِه روح اُلقُدس گُفت که هر کسی که دَزُو ایمان بیره روح اُلقُدس دَز شی دَده مُوشه. ولے روح اُلقُدس تا هنوز عطا نَشُدُد، چراکه عیسیٰ تا اُو غَیت دَ بُزُرگی-و-جلال خُو نَرسِیدُد.
۴۰بعضی کسا از مینکلِ مردُم وختِیکه امی تورا ره شِنِید، گُفت: ”دَ راستی، اِی آدم امُو پَیغمبر اَسته.“ ۴۱بعضی مردُمِ دِیگه گُفت: ”اِی آدم امُو مسیح اَسته.“ و یگ تِعدادِ دِیگه گُفت: ”مسیح خُو از جلِیلیه نَمییه، یا مییه؟ ۴۲آیا نوِشته های مُقَدَّس نَگُفته که مسیح از نسلِ داوُود و از بَیت-لَحَم مییه، از آغِیلی که داوُود دَ اُونجی زِندگی مُوکد؟“ ۴۳پس از خاطرِ عیسیٰ دَ بَینِ مردُم تفرِقه اُفتَد. ۴۴بعضی ازوا میخاست که اُو ره دِستگِیر کنه، مگم هیچ کس دَ بَلِه ازُو دِست نَندَخت.
انجیل یوحنا، 44-14: 7
در اینجه عبارت “نهر های آب زنده” ده مانای روح القدس است؛ روح القدس در روز پنطیکاست، بر سر شاگردای مسیح پایین آماد. امروزه، روح القدس با آزاد کردن مردم از مرگ، گناه و عذاب روز قیامت،ده آنا زندگی جدید و همیشه گی مو بخشه . برای به دست آوردن ای زندگی جدید و همیشه گی ، باید به تشنه بودنمان اعتراف کنیم.