سوره ی الدخان می نویسد که قبیله ی قریش سخنان پیامبر اکرم را رد کرده و از او علامت و نشانه خواستند:
هرآئ ي نه اي نان البته می گو يند. )34) ن ي ست اي ن مگر مرگ نخستي ن ما و ني ستي م برانگيخته شده گان دوباره. )35) پس ب ي اوري د پدران ما را اگر هست ي د شما راست گوي ان؟ )36)
سوره ی الدخان، آیه ی 34 تا 36
آنا از پیامبر اکرم خواستند تا علامت و نشانه ای بلدی اثبات گپ های شی ده آنها نشان بده . آنا خواستار ای شدند که او مرده ای را زنده کند. سوره ی الاحقاف درباره ی مکالمه ی مینی اولاد های کافر و والدین مومن شی نیشته موشه :
و آنکه گفت برای پدر و مادر خود: اف به شما آي ا وعده می دهي د مرا آنکه بي رون آورده
شوم و به ي قي ن گذشته است ملت ها از پ ي ش من و آن دو )پدر و مادر( به کومک می خواهند
خدا را، وای بر تو ايمان ب ي اور، هرآئ ينه وعدۀ خدا حق است، پس می گوي د او: ن ي ست اي ن
مگر افسانه های پي شي ني ان. )17 )
سوره ی الاحقاف، آیه ی 17
کافر قیامت و رستاخیز را مسخره موکد زیرا هیچ وخت ای رقم چیزی را ندیده است. هم سوره ی الدخان و هم سوره ی الاحقاف، هر دو دباره كافرایی نوشته موشه كه برای نوشتن درستی و نادرستی ایمان مومنان و پیامبران خواستار زنده کردن مرده ها شدند. عیسی مسیح نیز با همچین موقعیتی روبرو شد. او از این شرایط پیش آمده استفاده کرد تا به آنها نشان دهد که سخنانش حقیقت دارند و صلاحیتش مشروع است.
دلیل امادن عیسی مسیح ده ای دنیا چه بود؟
عیسی مسیح به انسان ها تعلیم می داد، به بیماران شفا می بخشید و معجزات زیادی انجام می داد. با این حال ذهن شاگردان، حواریون و دشمنان او را یک سوال مشغول کرده بود: ” چرا او آمد؟”. تمامی پیامبران پیش از او، از جمله موسی، معجزات بزرگی کرده بودند. موسی شریعت و احکام الهی را آورد. عیسی مسیح نیز درباره ی خودش اینگونه گفته بود: “من نیامدم كه قانون را نقض كنم”. پس دلیل آمدن عیسی چه بود؟
یکی از دوستان عیسی مسیح به شدت بیمار شد. شاگردانش فکر می کردند که عیسی مسیح برای شفا دادن او پیشش خواهد آمد؛ زیرا که عیسی بسیاری از مریضان و بیماران را شفا داده بود. با این حال، عیسی مسیح عمداً دوست خود را شفا نداد، زیرا هدف او این بود كه دلیل آمدن خود را به مردم توضیح دهد. کتاب مقدس این حادثه را اینگونه تعریف می کند:
عیسی، مرده ای را زنده می کند
۱یگ آدم دَ نامِ ایلعازر ناجور بُود. اُو از بَیت عَنیا، یعنی از آغِیلِ مریَم و خوار شی مَرتا بُود. ۲اِی امُو مریَم بُود که روغو ره دَ بَلِه پایای مَولا شیو کدُد و پایای شی ره قد مُوی خُو پاک کدُد؛ و فِعلاً بِرار شی ایلعازر ناجور بُود. ۳اوخته امُو دُو خوارو دَ عیسیٰ پَیغام رَیی کده گُفت: ” یا مَولا، امُو کسی ره که تُو دوست دَری، اُو ناجور اَسته.“ ۴وختِیکه عیسیٰ امی خبر ره شِنِید، گُفت: ”اِی ناجوری کُشتَنی نِییه، بَلکِه بَلدِه ازی اَسته که بُزُرگی-و-جلال خُدا ظاهِر شُنه، و تا باچِه خُدا دَ وسِیلِه امزی واقِعه بُزُرگی-و-جلال پَیدا کُنه.“ ۵عیسیٰ مَرتا و خوار شی ره قد ایلعازر دوست دَشت. ۶وختی عیسیٰ شِنِید که ایلعازر ناجور اَسته، اُو دُو روزِ دِیگه ام دَمزُو جای که بُود، مَند. ۷بعد ازُو دَ یارای خُو گُفت: ”بیِید، بسم دَ منطقِه یهُودیه بوری.“ ۸یارای شی دَزُو گُفت: ”اُستاد، کَلو وخت نَمُوشه که یهُودیا میخاست تُو ره سنگسار کُنه. بسم میخاهی دَ اُونجی بوری؟“ ۹عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”آیا دَ یگ روز دوازده ساعت روشنی نِییه؟ اگه یَگو نفر دَ روشنی روز راه بوره اُو پیش-پایی نَمُوخوره، چراکه اُو نُورِ ازی دُنیا ره مِینگره. ۱۰لیکِن اگه یَگو کس شاو راه بِگرده، اُو پیش-پایی مُوخوره، چُون نُور بَلدِه ازُو وجُود نَدره.“
۱۱بعد از گُفتونِ امزی چِیزا، اُو دَزوا گُفت: ”رفِیق مو ایلعازر خاو رفته، لیکِن ما مورُم تا اُو ره بیدار کنُم.“ ۱۲یارا دَزشی گُفت: ”یا مَولا، اگه اُو خاو رفته بَشه خُوبه، اُو جور مُوشه.“ ۱۳دَ حقِیقت عیسیٰ دَ بارِه مَرگ شی نَقل مُوکد، مگم اُونا فِکر کد که دَ بارِه اِستراحت و خاو شی نَقل مُونه. ۱۴پس عیسیٰ پوست کَنده دَزوا گُفت: ”ایلعازر مُرده. ۱۵و از خاطرِ ازشُمو خوش اَستُم که دَ اُونجی نَبُودُم، تاکه شُمو ایمان بیرِید. مگم آلی بیِید که پیش شی بوری.“ ۱۶پس توما که دَ نامِ «دُوگنی» مشهُور بُود، دَ دِیگه یارا گُفت: ”بیِید که مو ام بوری تا قد ازُو قَتی بُمُری.“
۱۷وختِیکه عیسیٰ دَ اُونجی رسِید، اُو پَی بُرد که ایلعازر چار روز شُده دَ قبر اَسته. ۱۸بَیت عَنیا نزدِیکِ اورُشَلیم بُود، یعنی تَقرِیباً چِل دَقه راه دُورتَر از شار، ۱۹و غَدر یهُودیا پیشِ مَرتا و مریَم اَمدُد تا دَزوا بخاطرِ بِرار شی تسَلّیَت بُگیه. ۲۰پس وختی مَرتا شِنِید که عیسیٰ مییه، اُو سرِ راهِ شی رفت، مگم مریَم دَ خانه شِشت. ۲۱مَرتا دَ عیسیٰ گُفت: ”یا مَولا، اگه دَ اِینجی مُوبُودی، بِرار مه نَمُومُرد. ۲۲ولے حتیٰ اَمِیالی ام ما مِیدَنُم هر چِیزِیکه از خُدا بِطَلبی، خُدا دَز تُو مِیدیه.“ ۲۳عیسیٰ دَزُو گُفت: ”بِرار تُو پس زِنده مُوشه.“ ۲۴مَرتا دَز شی گُفت: ”ما مُوفامُم که اُو دَ آخِرِ زمان دَ روزِ قیامت پس زِنده مُوشه.“ ۲۵عیسیٰ دَزُو گُفت: ”ما قیامت و زِندگی اَستُم؛ کسی که دَز مه ایمان بیره، اگرچِه اُو مُومُره، ولے زِنده مُوشه. ۲۶و کسی که زِنده یَه و دَز مه ایمان میره، اُو هرگِز نَمُومُره. تُو اِی ره باوَر مُونی؟“ ۲۷اُو دَز شی گُفت: ”اَرے مَولا، ما ایمان اَوُردُم که تُو امُو مسیح، یعنی باچِه خُدا اَستی، امُو کسی که دَزی دُنیا اَمدَنی بُود.“
۲۸وختِیکه اِی ره گُفت، اُو رفت و خوار خُو مریَم ره کُوی کده تاشَکی دَزُو گُفت: ”اُستاد دَ اِینجی اَمَده و تُو ره کُوی مُونه.“ ۲۹وختِیکه مریَم اِی توره ره شِنِید، زُود باله شُده پیش شی رفت. ۳۰تا اُو غَیت عیسیٰ هنوز دَ آغِیل نَه اَمدُد، بَلکِه دَ امزُو جای بُود که مَرتا دَ دَمِ راهِ شی رَفتُد. ۳۱اوخته یهُودیای که دَ خانه قد مریَم بُود و اُو ره تَسَلّی مِیدَد، وختی دِید که مریَم چابُک باله شُده بُرو رفت، اُونا از دُمبال شی رفت و دَ گُمانِ ازی بُود که اُو دَ سرِ خاک موره تا دَ اُونجی چخرا کُنه.
۳۲پس وختی مریَم دَمزُو جای که عیسیٰ بُود رسِید، اُو عیسیٰ ره دِیده بَلِه پای شی اُفتَد و گُفت: ”یا مَولا، اگه تُو دَ اِینجی مُوبُودی بِرار مه نَمُومُرد.“ ۳۳وختی عیسیٰ اُو ره دِید که چخرا مُونه و یهُودیای که قد شی قتی اَمدُد ام چخرا مُونه، اُو دَ روح-و-رَوان خُو غَدر جِگرخُون و کوٹیوبار شُد ۳۴و گُفت: ”اُو ره دَ کُجا ایشتِید؟“ اُونا دَزشی گُفت: ”صاحِب، بیه و توخ کُو.“ ۳۵عیسیٰ دَ چخرا کدو شُد. ۳۶اوخته یهُودیا گُفت: ”توخ کُو، اُو ره چِیقس دوست دَشته.“ ۳۷مگم بعضی ازوا گُفت: ”آیا امی آدم که چِیمای امزُو نفرِ کور ره واز کد، نَمیتَنِست مانِع مُردونِ امزی آدم شُنه؟“
۳۸عیسیٰ بسم دَ دِل خُو کَلو جِگرخُون شُده سُونِ قبر اَمَد. امُو قبر یگ غار بُود و یگ سنگ دَ دان شی ایشته شُدُد. ۳۹عیسیٰ گُفت: ”سنگ ره یگ طرف لول بِدِید.“ مَرتا خوارِ آدمِ مُرده دَ عیسیٰ گُفت: ”یا مَولا، آلی اُو ره بُوی گِرِفته، چراکه چار روز از مُردون شی تیر شُده.“ ۴۰عیسیٰ دَزُو گُفت: ”دَز تُو نَگُفتُم که اگه باوَر کُنی بُزُرگی-و-جلالِ خُدا ره مِینگری؟“
خواهران ایلعازر امیدوار بودند که عیسی مسیح به زودی برای شفا دادن برار شی خواهد آمد. عیسی مسیح عمدا دیر اماد تا دوست شی ، ایلعازر بومره . دلیل این کارشی را هیچکس نموفامه . در ادامه مینگریم که او زیاد عصبانی بود. اما چه چیزی و یا چه کسی سبب قار شدن شی شده بود؟ خواهران ایلعازر؟ مردم؟ حواریون؟ یا دوستش ایلعازر؟ کدامیک از آنها؟ جواب هیچکدام است. دلیل عصبانیت او، مرگ است. بله خود مرگ. در این آیات، در مورد گریه کردن عیسی مسیح نیز نوشته شده است. کتاب انجیل فقط به دو بار گریه کردن او اشاره کرده است. سوال این است که او چرا گریه کرد؟ زیرا که مرگ باعث جدایی بین او و دوستش شده بود. مرگ هم باعث گریه و هم باعث عصبانیت او شده بود.
شفا بخشیدن به مردم کار خوبی است و باعث می شود مرگ به تاخیر بیافتد. مرگ روزی سراغ هر کسی خواهد آمد؛ هم کسی که شفا گرفته و هم کسی که نگرفته، انسان های خوب یا بد، همه اعم از هر جنسیتی، مومن یا کافر و غیره. همه و همه آن را خواهند چشید. این روال از زمان آدم ادامه دارد. علت مرگ نافرمانی آدم بود. کل نسل آدم (از جمله من و شما) گروگان مرگ است. ما می گوییم: “درمان و امیدی برای مرگ وجود ندارد”. امید و راه چاره ای برای بیماری و مریضی وجود دارد، به خاطر همین خواهران ایلعازر امیدوار بودند. اما وقتی برادرشان مرد، امیدشان را از دست دادند. این موضوع در مورد ما نیز صدق می کند. در بیمارستان امید وجود دارد، اما امید در گورستان وجود ندارد. مرگ آخرین دشمن است. عیسی مسیح برای شکست دادن این دشمن به این دنیا آمد. او به خواهران ایلعازر چنین گفت:
۲۵عیسیٰ دَزُو گُفت: ”ما قیامت و زِندگی اَستُم؛ کسی که دَز مه ایمان بیره، اگرچِه اُو مُومُره، ولے زِنده مُوشه.
انجیل یوحنا، 11:25
عیسی مسیح بلدی از بین بردن مرگ اماده بود. او می خواست ده کول انسان هایی که خواستارزنده گی همیشه گی استه ، زندگی ابدی ببخشه. او بلدی اثبات گپ های خود، دوست شی ایلعازر را در مقابل چشمایی مردم، زنده کرد. او ده کول کسایی که خواستار زندگی همیشه هستند این را تکلیف میده.
نظر های راجع ده پیامبر
بجز مرگ که آخرین دشمن کوله گی مو استه ، ما “دشمنان” کوچک دیگری هم داریم. این دشمنی ها در مباحثات سیاسی، دینی، فرهنگی و غیره ده وجود می آیند. آنها همیشه در اطراف مو در حال اتفاقند. این رقم رویداد ها در دوران زندگی عیسی مسیح هم رخ میده.
با استناد به گپ گفته شده به شاهدان این معجزه، تصوری از مشکلات آن دوران در ذهن مو شکل می گیره. اینها بعضی از جملاتی هستند که در کتاب مقدس انجیل نوشته شده است:
انجیل یوحنا 57-45: 11
۴۵اوخته غَدرِ امزُو یهُودیا که قد مریَم اَمدُد، وختی کارِ عیسیٰ ره دِید، دَزُو ایمان اَوُرد؛ ۴۶مگم بعضی ازوا پیشِ فرِیسیا رفت و کاری ره که عیسیٰ کدُد، دَزوا نقل کد.
۴۷پس پیشوایونِ عالی مقام و فرِیسیا مَنِه خُو جلسه کده گُفت: ”مو چی کار کُنی؟ اِی آدم غَدر مُعجزه مُونه. ۴۸اگه اُو ره بیلی که امی رقم اِدامه بِدیه، پگِ مردُم دَزُو ایمان میره و بعد ازُو رُومی ها اَمَده ام امی جای مُقَدَّس مو ره از بَین مُوبره و ام قَوم مو ره.“ ۴۹لیکِن یکی ازوا دَ نامِ قَیافا که دَمزُو سال پیشوای بُزُرگ بُود، دَزوا گُفت: ”شُمو هیچ چِیز ره نَمِیدنِید ۵۰و ام پَی نَموفتِید که دَز شُمو بِهتَر اَسته تا یگ نفر بَلدِه قَوم بُمُره و تمامِ قَوم نابُود نَشُنه.“ ۵۱اِی چِیزا ره قَیافا از پیشِ خود خُو نَگُفت، بَلکِه ازی که دَمزُو سال پیشوای بُزُرگ بُود، اُو پیشگویی کد که عیسیٰ دَ راهِ قَوم کُشته مُوشه، ۵۲نَه تنها بَلدِه قَوم، بَلکِه بخاطرِ جَم کدو و یگ کدونِ تمامِ بچکِیچای خُدا که تِیت پَرَک اَسته. ۵۳پس امزُو روز بعد اُونا نَقشه کشِید که اُو ره بُکُشه.
۵۴امزی خاطر عیسیٰ دِیگه بَرمَلا دَ مینکلِ یهُودیا نَمِیگشت، بَلکِه ازُونجی رَیی شُده دَ یگ جای دَ نزدِیکِ بیابو، دَ یگ شار دَ نامِ اِفرایم رفت و قد یارای خُو دَ امُونجی مَند.
۵۵عِیدِ پِصَح از مردُمِ یهُود نزدِیک بُود و غَدر مردُم از اَطراف دَ اورُشَلیم رفتُد تاکه پیش از مَراسِمِ عِیدِ پِصَح خودون خُو ره پاک کُنه. ۵۶اُونا عیسیٰ ره مُوپالِید و دَ حالِیکه دَ مَنِه خانِه خُدا ایسته بُود قد یگدِیگِه خُو مُوگُفت: ”شُمو چی فِکر مُونِید؟ اُو دَ عِید هیچ نَمییه؟ یا مییه؟“ ۵۷چراکه پیشوایونِ عالی مقام و فرِیسیا حُکم کدُد که اگه کس بِدَنه عیسیٰ دَ کُجا یَه، باید خبر بِدیه تا اُونا اُو ره گِرِفتار کُنه.
بنابراین، تنش افزایش پیدا می کند. عیسی مسیح اعلام کرد كه “رستاخیز و زندگی” است و او بر مرگ غلبه خواهد كرد. در پاسخ به این سخنان، رهبران مذهبی و روحانیون دینی تصمیم کشتن عیسی را گرفتند. بسیاری از مردم به عیسی ایمان آورده بودند تعداد کسانی که هنوز به او ایمان نداشتند کم نبود. بگذارید از خود بپرسیم: اگر شاهد زنده شدن ایلعازر توسط عیسی مسیح بودیم، اگر آن حادثه را با چشمان خود می دیدیم، چه تصمیمی می گرفتیم؟ آیا ما با ایمان آوردن به مسیح، زندگی جاوید را انتخاب می کردیم یا مانند روحانین مذهبی در صدد کشتن عیسی می شدیم و زندگیمان با مرگ از بین می رفت؟ کدامیک؟ کتاب مقدس، انجیل، در مورد نگرشهای مختلف مردم می نویسد. امروزه نیز می بینیم که نگرش های مشابهی نسبت به تکلیف عیسی مسیح وجود دارد.
با نزدیک شدن عید پاک، تنش ها زیاد موشه موسی این عید را 1500 سال پیش به مناسبت یادآوری نجات از مرگ آغاز کرد. کتاب مقدس به توضیح این مسئله ادامه می دهد: عیسی مسیح برای به اتمام رساندن ماموریت خود، به مردی کمک می کند که همه او را به خائن حساب می کنند.