سوره ی فصلت در مورد روز قیامت می نویسد. در آن روز، همه ی اعضای بدن حتی پوستمان نیز بر علیه مان زبان باز کرده، شکایت خواهند کرد. به انسان ها چنین خواهند گفت:
و اي ن گمان شما آنکه گمان کردي د شما به پروردگار خود تباه ساخت شما را پس شدي د شما از
خساره رسي ده گان. )23)
حکم آنها اینگونه خواهد بود:
و سرنوشت ساختي م ما برای اي شان همنشينان پس آراستند برای اي شان آنچه مي ان دست های
اي شان بود و آنچه پشت اي شان و ثابت شد بر ضد اي شان سخن در امت ها که به ي قين گذشت
از پ ي ش اي شان از جن و انسان؛ هرآئ ينه اي شان بودند خساره رسي ده گان. )25)
این آیه ده مو یادآور موشه که فانی هستیم. ای آیه ده شمو هم مربوط می شود. این درد و مشکل بزرگی است. سوره ی المومنون در اینباره می گوید:
پس کسی که سنگي ن شد ترازو ی او پس آنها اي شانند رسته گاران. )102)
سوره ی المومنون، آیه ی 102 تا 103
و کسی که سبک شد ترازو ی او پس آنها آنانند که زي ان کردند نفس های خود را، در دوزخ
همي شه باشنده گان. )103)
سوره ی المومنون، آیه ی 102 تا 103
کسایی که بار گناهای شی گرنگ است، نجات خاد یافت و امیدی بلدی نجات کسایی که بار گناهای شی سبک است، نیه. سوره ی المومنون در باری نابودی آنها می نویسد. با توجه به این آیات، انسانها به دو دسته تقسیم می شوند: مومنان دیندار و تمیز ( کسانی که امیدی برای نجات دارند) و گناهکارا ناپاک و چتل. عیسی مسیح بلدی این گناهکارای چتل و ناپاک اماده است. راهی که گناهکارا پیش گرفته ، آنا را به سوی نابودی می کشاند. دراین دو سوره ده روشنی می بینگریم که درباره ی این موضوع توضیح داده شده است.
زیاد وخت ها ، انسان های مذهبی را مینگریم که بلدی پاک کدن مثل از گناهکارا دوری موکنه . فریسیان و عالمای دینی که در وخت عیسی مسیح زندگی موکد هم ای رقم بودند. آنها قد این روش خود را پاک نگه موکنه اما مینگریم که عیسی مسیح در مورد پاکی و تمیزی قلب تعلیم می داد؛ ده همی خاطر نیز او در میان ای عالمای روحانی نبود، زیرا آنها فقط با رعایت دین ها ظاهر خود را پاک موکنه و ده پاکی قلب و درون خو توجهی نموکنه . انجیل ده موموگه که عیسی مسیح قد گناهکاری معاشرت مو کد که ای کار اوسبب نارضایتی عالمای دینی بود:
۱غَدر کسا دِست دَ کار شُده دَ بارِه قِصِّه واقِعه های که دَ مینکل مو رُخ دَده نوِشته کد ۲و امُو قِصّه ها دَ وسِیلِه کسای که از شُروع شاهِدای عَینی و خِدمتگارای کلامِ خُدا بُود دَز مو رسِید.
انجیل لوقا 2-1: 15
بچی عیسی مسیح گناهکارا را قبول کد و قد از وا نان موخره ؟ آیا او گناه را دوست میدشت؟ او جواب کسایی که انتقاد مونه را این رقم مطرح کردن سه حکایت داد:
حکایتی راجع به گوسفند گمشده
۳اوخته عیسیٰ اینی مَثَل ره دَزوا گُفت: ۴”اگه یکی از شُمو صد دانه گوسپو دَشته بَشه و یکی ازوا گُم شُنه، آیا امُو نَوَد-و-نُه گوسپو ره دَ بیابو ایله نَمُونه و بَلدِه پالِیدونِ امزُو گوسپونِ گُم شُده نَموره تا اُو ره پَیدا کُنه؟ ۵وختِیکه اُو ره پَیدا کد، خوشی کده اُو ره دَ شانِه خُو باله مُونه ۶و غَیتِیکه خانه رسِید، اُو دوستا و همسایه‌گون خُو ره جم کده دَزوا مُوگه: ’قد مه خوشی کُنِید، چراکه ما گوسپونِ گُمشُدِه خُو ره پَیدا کدیم.‘ ۷دَزی حِساب ما دَز شُمو مُوگُم که دَ عالمِ باله کَلوتَر خوشی مُوشه وختِیکه یگ گُناهکار توبه مُونه نِسبَت دَ نَوَد-و-نُه نفرِ عادِل که اِحتیاج دَ توبه نَدره.
انجیل لوقا 7-3: 15
در این حکایت، او ما را ده گوسفندان و خود را نیزده چوپان شبیه کرده است. همو رقم که چوپان خوب، گوسفند گمشده خوده را پیدا مونه ، او نیز پشت انسان هایی است که گم شدند و راه خوده پیدا نمی تنه . امکان داره که مرتکب گناهی شده است که هیچ کسی به جز خودون شمو ازاو باخبر نیه و یا اوقدر درگیر مشکلات زندگی هستید که حس مونین گم شدین . این حکایت، ده شمو امید خاد داد؛ زیرا شما موفامید که عیسی مسیح شما را پیدا کرده و ده شمو کمک خواهد کرد.
سپس او حکایت دوم را گفت:
حکایتی راجع به پول گمشده
۸یا کُدَم خاتُو اَسته که دَه سِکِه نُقره دَشته بَشه و غَیتِیکه یگ شی ره گُم کنه، چِراغ ره روشو نَکنه و خانه ره جارُو کده خُوب نَپاله تا اُو ره پَیدا کنه؟ ۹وختِیکه اُو ره پَیدا کد، اُو دوستا و همسایه‌گون خُو ره جم کده مُوگه: ’قد مه خوشی کُنِید، چراکه ما سِکِه گُمشُدِه خُو ره پَیدا کدیم.‘ ۱۰ما دَز شُمو مُوگُم که دَمزی رقم دَ حُضُورِ ملایکه های خُدا بخاطرِ یگ گُناهکار که توبه مُونه خوشحالی مُوشه.“
انجیل لوقا 10-8: 15
در این مثال، مو همو رقم درهم با ارزشی هستیم که گمشده و کسی که به دنبال این درهم بود، عیسی مسیح است. مشکل این است که “درهم” نمی داند که گم شده است و احساس گم شدن نمی کند. زنی که درهمش را گم کرده با جدیت زمین را جارو می کند و به دنبال آن می گردد تا وقتی که درهم گرانبهایش را پیدا کند. شاید شما احساس گم شدن نکنید؛ اما حقیقت این است که هر یک از ما باید توبه کنیم. اگر توبه نکنید (چه اینرا حس کنید چه نه)، هلاک خواهید شد. از نظر عیسی مسیح شمو با ارزش هستین اما مثل او پول گم شده این . او موفامه که شمو گم شدین و موفامه این حس گم شدن یعنی چه؛ به خاطر همین او کوشش مونه شمو را ده توبه دعوت کنه.
سومین حکایتی که او تعریف کرد خیلی تاثیر گذار بود.
حکایتی راجع به پسر گمشده
۱۱ عیسیٰ اِدامه دَده گُفت: ”یگ آدم بُود که دُو باچه دَشت. ۱۲ یگ روز باچِه ریزه دَ آتِه خُو گُفت: ’آتَی، حِصِّه که از مال-و-دارایی حق مه مِیرَسه، دَز مه بِدی.‘ پس آتِه شی مال-و-دارایی خُو ره دَ بَینِ دُو باچِه خُو تقسِیم کد.
۱۳کَلو روز تیر نَشُد که باچِه ریزه هر چِیزی که دَشت جم کد و دَ یگ سرزمِینِ دُور رفت و دَ اُونجی مال-و-دارایی خُو ره دَ عَیاشی برباد کد. ۱۴وختِیکه تمامِ دارایی خُو ره خَرچ کد، یگ قحطی سخت دَمزُو سرزمی پَیدا شُد که اُو سخت مُحتاج شُد. ۱۵پس اُو رفته مُزدُورِ یکی از باشِنده های امزُو سرزمی شُد؛ و اُو آدم امُو باچِه ره دَ دَشت رَیی کد تا خُوک های شی ره بِچَرنه. ۱۶اُو باچه حتیٰ خوش بُود که از خوراکِ خُوک ها کَورِه خُو ره سیر کنه، لیکِن هیچ کس دَزُو چِیزی نَمِیدَد.
۱۷مگم یگ روز وختِیکه اُو دَ خود اَمَد، اُو قد خود خُو گُفت: ’مُزدُورای آتِه مه چِیقس نانِ پِرَیمو دَره و حتیٰ اِضافی؛ ولے ما دَ اِینجی از گُشنَگی مُومرُم! ۱۸باله مُوشُم و دَ پیشِ آتِه خُو مورُم و دَزشی مُوگُم: ”آتَی، ما دَ حُضُورِ خُدا و دَ پیشِ ازتُو گُناهکار اَستُم؛ ۱۹ما دِیگه اَرزِش ازی ره نَدَرُم که باچِه تُو گُفته شُنُم. مَره بحَیثِ یکی از مُزدُورای خُو قبُول کُو.“‘ ۲۰اوخته اُو چابُک باله شُد و سُون خانِه آتِه خُو رَیی شُد.
دَ حالِیکه اُو هنوز دُور بُود، آتِه شی اُو ره دِید و دِل شی دَزُو سوخت و دَوِیده اُو ره دَ بغل خُو گِرِفت و اُو ره ماخ کد. ۲۱باچِه شی دَزُو گُفت: ’آتَی، ما دَ حُضُورِ خُدا و دَ پیشِ ازتُو گُناهکار اَستُم؛ ما دِیگه اَرزِش ازی ره نَدَرُم که باچِه تُو گُفته شُنُم.‘ ۲۲مگم آتِه شی دَ خِدمتگارای خُو گُفت: ’زُود کُنِید! خُوبتَرِین کالا ره بیرِید و دَ جان شی بِدِید، اَنگُشتری دَ دِست شی کُنِید و چپلی ها ره دَ پای شی بِدِید. ۲۳و گوسَلِه چاغی ره اَوُرده حلال کُنِید تا بُخوری و خوشحالی کنی، ۲۴چراکه اِی باچِه مه مُرده بُود و پس زِنده شُده، گُم شُدُد و آلی پَیدا شُده!‘ و اُونا دَ خوشحالی کدو شُد.
۲۵مگم باچِه کٹِه شی دَ کِشت-و-کار بُود. وختِیکه اُو نزدِیکِ خانه اَمَد، آوازِ ساز و بازی ره شِنِید. ۲۶اوخته اُو یکی از خِدمتگارا ره کُوی کده پُرسان کد: ’چی گپ اَسته؟‘ ۲۷خِدمتگار دَ جواب شی گُفت: ’بِرار تُو اَمَده و آتِه تُو گوسَلِه چاغی ره حلال کده اوماغ گِرِفته،‘ چراکه اُو ره صحیح-و-سلامَت دُوباره پَیدا کده. ۲۸بِرارِ کٹه قار شُد و نَخاست که دَ خانه داخِل شُنه. اوخته آتِه شی بُرو اَمَد و پیش ازُو زاری کد که خانه بییه. ۲۹مگم اُو دَ جوابِ آتِه خُو گُفت: ’توخ کُو، سال ها اَسته که ما مِثلِ یگ غُلام دَز تُو خِدمت کدیم و هرگِز از اَمر تُو سرکشی نَکدیم. مگم تُو دَ تمامِ امزی وخت ها حتیٰ یگ بُزغله ام دَز مه نَدَدی تا قد دوستای خُو میله کنُم! ۳۰لیکِن وختِیکه اِی باچِه تُو پس اَمَد، امی کسی که مال-و-دارایی تُو ره قد خاتُونوی بَدکار گُم کد، تُو بَلدِه شی گوسَلِه چاغی ره حلال کدی!‘ ۳۱اوخته آتِه شی گُفت: ’باچِه مه، تُو همیشه قد مه اَستی و هر چِیزی که دَرُم از تُو یَه. ۳۲آلی باید خوش بَشی و خوشحالی کنی، چراکه بِرار تُو مُرده بُود و پس زِنده شُده، گُم شُدُد و آلی پَیدا شُده!‘“
در این داستان، ما یا پسر بزرگ هستیم یا در جایگاه پسر کوچک. اگرچه برادر بزرگتر تمامی احکام شرعی را رعایت می کرد، اما او محبت پدرش را نمی فهمید و پسر کوچکتر خانه را ترک کرده و فکر کرد که اینگونه آزاد می شود ولی در آخر می بینیم که نوکری بیش نشد. سپس پشیمان شده و در مورد بازگشت به خانه فکر کرد. در اینجا بازگشت به خانه یعنی قبول اشتباه؛ یعنی او قبول داشت که اشتباه کرده است. این داستان به ما می آموزد که توبه چیست و چرا انسان ها توبه می کنند. یحیی تعمید دهنده در مورد توبه اینگونه تعلیم می داد.
او تصور نمی کرد که پدرش با این اشتیاق او را بپذیرد.
کفش، لباس، انگشتر، گوساله، غذا و نوشیدنی و پذیرش توسط پدر- همه ی اینها عشق پدر به پسرش را نشان می داد. این داستان به ما کمک می کند تا عشق و محبت خدا را درک کنیم. خدا ما را خیلی دوست دارد و می خواهد ما به سوی او بازگردیم. برای این نیز ما می بایست توبه کنیم. اگر توبه کنیم، خواهیم دید که خدا آماده است تا ما را با آغوش باز قبول کند. عیسی مسیح می خواهد این را به ما یاد دهد. آیا آماده اید تا خود را به او بسپارید و این عشق را بپذیرید؟